't Es nog greun achter 't Central
Natuur in de stad Brussel
Het blijft een vreemd gegeven: natuur, stad en zeker wanneer die stad Brussel blijkt te zijn. Brussel is uit zichzelf al de grote onbekende voor de meesten onder ons. Groen of natuur in Brussel verbinden wij aan parken. En dat klopt voor een deel. Vandaar dat de wandeling ook enkele parken aandoet. Maar er is meer dan dat. Natuur is veelal verscholen en vindt men ook daar waar men het niet vermoedt of niet ziet. En die plekjes komen nooit in gidsen of brochuurtjes. Daarom ook deze wandeling.
De wandeling start in de binnenhal van het Centraal Station. Het station is sinds enkele jaren een werf, net zoals alles in Brussel hoofdzakelijk een werf is. De stad kent wat dat betreft nooit rust. Natuur is daaraan ook onderhevig. Het menselijk ingrijpen is hier massaal en totaal. Blijkbaar heeft de stad voorrang op de natuur. Het Centraal Station is daar een mooi voorbeeld van. In 1952 werd de verbinding Noord – Zuid gerealiseerd, samen met dit station en de kleinere stations Congres en Kapellekerk. Voordien diende de reiziger de tram te nemen om Noord en Zuid te overbruggen.
We nemen de trappen naar beneden . Dat is typisch voor Brussel. Naar beneden of naar boven. Dat is te kiezen. Het station ligt zowat middenn en
inderdaad vele trappen brengen ons naar boven, naar de rijken of naar beneden, de armen… De benedenstad interesseert ons. Down-town zoals men dat zegt, en weg van het toerisme.
Daarom komen wij eerst in de Magdalenastraat en het pleintje aan de centrumuitgang van het Centraal Station. Meteen het eerste stukje groen. Is dat natuur? De vraag dringt zich op. De definitie van “natuur”. Diversiteit? Samenhang? Hoever kan men hierin in gaan in de hoofdstad? De stad is ontegensprekelijk cultuur en daar houdt de natuurliefhebber ook van. Vandaar dat onze tocht gaat langs pareltjes van straten, stegen, trappen, paden, gangen, gebouwen, galerijen, tuinen, parken en pleinen. Wij beginnen gewoon met de Bortier-galerij, een van de mooiste van Europa... en verder valt het met mij ter plekke te beleven.
Natuur in de stad Brussel
Het blijft een vreemd gegeven: natuur, stad en zeker wanneer die stad Brussel blijkt te zijn. Brussel is uit zichzelf al de grote onbekende voor de meesten onder ons. Groen of natuur in Brussel verbinden wij aan parken. En dat klopt voor een deel. Vandaar dat de wandeling ook enkele parken aandoet. Maar er is meer dan dat. Natuur is veelal verscholen en vindt men ook daar waar men het niet vermoedt of niet ziet. En die plekjes komen nooit in gidsen of brochuurtjes. Daarom ook deze wandeling.
De wandeling start in de binnenhal van het Centraal Station. Het station is sinds enkele jaren een werf, net zoals alles in Brussel hoofdzakelijk een werf is. De stad kent wat dat betreft nooit rust. Natuur is daaraan ook onderhevig. Het menselijk ingrijpen is hier massaal en totaal. Blijkbaar heeft de stad voorrang op de natuur. Het Centraal Station is daar een mooi voorbeeld van. In 1952 werd de verbinding Noord – Zuid gerealiseerd, samen met dit station en de kleinere stations Congres en Kapellekerk. Voordien diende de reiziger de tram te nemen om Noord en Zuid te overbruggen.
We nemen de trappen naar beneden . Dat is typisch voor Brussel. Naar beneden of naar boven. Dat is te kiezen. Het station ligt zowat middenn en
inderdaad vele trappen brengen ons naar boven, naar de rijken of naar beneden, de armen… De benedenstad interesseert ons. Down-town zoals men dat zegt, en weg van het toerisme.
Daarom komen wij eerst in de Magdalenastraat en het pleintje aan de centrumuitgang van het Centraal Station. Meteen het eerste stukje groen. Is dat natuur? De vraag dringt zich op. De definitie van “natuur”. Diversiteit? Samenhang? Hoever kan men hierin in gaan in de hoofdstad? De stad is ontegensprekelijk cultuur en daar houdt de natuurliefhebber ook van. Vandaar dat onze tocht gaat langs pareltjes van straten, stegen, trappen, paden, gangen, gebouwen, galerijen, tuinen, parken en pleinen. Wij beginnen gewoon met de Bortier-galerij, een van de mooiste van Europa... en verder valt het met mij ter plekke te beleven.